We zijn op weg naar Samhain, het Keltische Nieuwejaar waarna de winter start en we het donker in gaan. Een tijd waarin we van het Westen van het Wiel naar het Noord-Westen bewegen. De plek waar voorouders wonen. De plek waar we ons verbinden met de 7 generaties die voor ons op deze Aarde liepen. De energie wordt ijler, de sluiers dunner en we herinneren ons weer dat wij hier zijn, dankzij hen. Zij hebben hun lichaam teruggegeven aan de aarde maar in energie omringen zij ons, staan zij achter ons en dragen een heel veld waarop wij kunnen leunen. We dragen hen mee in onze botten, voelen hun eigenaardigheden en kwaliteiten in ons zijn en kunnen de lijn van onze moeder onder onze linkervoet voelen pulseren. De vaderlijn is voelbaar onder de rechtervoet. We voelen hen in de Elementen. Door ons met Vuur te verbinden kunnen we hun gezichten herkennen in de dansende vlammen en het hout, dat net als hen hun lichaam geven voor transformatie van matter naar spirit. Om het vuur horen wij hun gebeden en smelten onze gebeden samen met die van hen. Wij zien hun gezichten en voelen hun energie in de stenen en de Aarde en horen hun liederen in de Wind. Hun wijsheid kunnen wij vangen in het Water dat door ons stroomt.
In het Sjamanisme neemt het voorouderveld een belangrijke plek in en deze reikt verder dan alleen onze lijn omdat wij hier zijn zoals we kunnen zijn, dankzij dit veld. Alles wat zij hebben opgebouwd, geleefd, verwerkt en ontwikkeld geeft vorm aan de wereld van Nu. Wij hebben de voorouderlijn van dit leven maar wij worden ook gedragen door de voorouders die over tijdlijnen heen gaan. Tijdens een ceremonie ten tijde van Samhain kreeg ik contact met voorouders vanuit een lijn uit een vorig leven. Sindsdien staan zij achter mij en zijn zij krachtige spirithelpers die mij begeleiden op mijn pad.
Het Sjamanisme eert de 7 generaties die voor ons liepen maar ook de 7 generaties die na ons komen. Wij zijn de voorouders van hen die komen gaan. Onze gebeden creëren de wereld die wij lenen van al die hun voeten op Aarde zullen zetten. Een levensrivier stroomt, van voorouders naar ons en vloeit door. We worden deel van het voorouderveld, ook als we zelf geen kinderen krijgen en beïnvloeden de rivier die zal stromen.
Kunnen we dankbaar luisteren en expressie geven aan, naar dat wat door ons heen beweegt? Kunnen we ons leven leven als ode en eerbetoon aan hen die voor ons liepen opdat de uitstraling ervan in energie nooit verloren gaat.
Re- member where you came from…..
